tekst in de catalogus:'...De beelden van Wieke Terpstra zijn ijl en licht, van welk materiaal ze ook gemaakt zijn:  stapelingen en constructies van houten kisten, latten, kartonnen dozen, papieren boterhamzakken, porseleinen bakjes, takken en betonijzer. Vaak is het bouwsel een lijnenspel, een tekening in de ruimte, bijna minimalistische vormen, zo kaal mogelijk. Vormen met een eigenheid en karakter. Steeds zijn het omhulsels die bescherming bieden, zoals torens, boten, tenten, huizen en gebouwen. Onlangs beschreef Esther Didden op het Haagse beeldende kunstblog www.jegensentevens.nl in een interview de huizen van betonijzer die Wieke in opdracht last: ‘…het begint met meten, daarna vertalen naar de juiste schaal, tenslotte lassen. Volgens Wieke staan de huizen in de traditie van de ruwe zeebonk die na jaren varen een miniatuur van zijn schip op de schoorsteenmantel zet. Als aandenken aan mooie tijden. Als verhalen vol dierbare herinneringen die beginnen met ‘weet je nog’ en elk jaar groter worden. Niet elk schip wordt bevaren, niet elk huis bewoont. Haar eigen huis is gekocht door iemand in Groningen. Dat is goed, het is namelijk ook gewoon een sculptuur die als sculptuur beoordeeld moet worden‘.

Op Landgoed Duin & Kruidberg staat deze zomer ‘het Nest’, een groot object van dikke witte wilgentakken die met betonvlechtdraad en touw verbonden zijn tot een schuilplaats die geen echte beschutting biedt… Hij staat nèt.

(Het volledige interview is te lezen op het haagse kunstblog www.jegensentevens.nl )